Historiek

Het Eilandje werd rond 1550 ontwikkeld door urbanist avant la lettre Gilbert van Schoonbeke. Het gebied was onder de naam Nieuwstad onderdeel van een grootschalige stadsontwikkeling. Maar het was Napoleon Bonaparte die ongewild voor de uiteindelijke naamgeving van het Eilandje verantwoordelijk was. Want wanneer de nu verdwenen sluis van zijn Bonapartedok openstond, was het kleine gebied volledig omringd door water.

De wijk kreeg, evenals de pakhuizen, de naam Montevideo, naar de hoofdstad van Uruguay, die toen een belangrijke handelspartner van de Antwerpse haven was. Plaatsnamen als de Mexicostraat of het Limaplein verwijzen nog steeds naar de handel met Zuid- en Midden-Amerika, waarvan ’t Eilandje lange tijd een draaischijf was. Met de groei van de haven, steeg ook de nood aan opslagruimten. En dus gaf de stad in 1897 de opdracht tot de bouw van twaalf pakhuizen. De bouwwerken, naar een ontwerp van stadsingenieur Frans De Winter, werden in amper twaalf maanden en voor een kostenplaatje van 331.000 Belgische frank, opgeleverd.

De pakhuizen dienden aanvankelijk voor de opslag van huiden, maar werden vanaf de jaren 1950 ingenomen door het Engelse leger. Zij stockeerden er onder andere boter, kaas, sigaretten, ham, thee en koffie.

De sheddaken (naar het Engelse ‘shed’ of ‘schuur’) werden uitgevonden in de zeventiende eeuw, maar in de negentiende eeuw voor het eerst op grote schaal toegepast door de Engelsen. Het zaagtanddak bestaat uit een reeks evenwijdige zadeldaken waarvan de nokken oost-westgericht zijn. Het op het noorden gerichte schild is veel steiler en heeft een raam. Het naar het zuiden gericht schild heeft dit niet. Het resultaat? Maximale lichtinval, minimale opwarming.

De herontwikkeling van de Montevideo-site gebeurde met het grootste respect voor het monumentale karakter van de historische site. Zo hergebruikte DCA Woonprojecten in samenwerking met M2 Architecten de originele klinkers voor de aanleg van het binnenplein en ook de muren en de oude plafonds van de pakhuizen keerden in hun originele staat terug. De oorspronkelijke houten poorten kregen een flinke opknapbeurt.

Bron: montevideo-residence.be – Antwerps stadsgids Gerda Gimbrère

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

{{ newsletter_message }}

x

{{ popup_title }}

{{ popup_close_text }}

x